<sub><sup>برنامهٔ زمانی اشتراک‌گذاری مطالب مجلهٔ فرهنگ‌ادبیات‌داستانی در کانال تلگرامی:

شنبه‌ها:
1. هفته‌شمار داستانی
2. ادبیات معاصر</sup></sub>

_{^{یک‌شنبه‌ها:}}

_{^{1. اندر احوالات ویران‌آباد سفلا «یک‌شنبه‌های سفرنامه»}}

<sub><sup>دوشنبه‌ها:
1. معرفی عناصر داستان</sup></sub>

<sub><sup>سه‌شنبه‌ها:
1. اسطوره‌های جهان</sup></sub>

_{^{چهار‌شنبه‌ها:}}

_{^{1.ادبیات کودک و نوجوان}}

_{^{پنج‌شنبه‌ها:}}

_{^{1. مکتب‌های ادبی}}

_{^{2. نوبلیست‌های داستانی}}

_{^{جمعه و پراکنده:}}

_{^{1. تازه‌های نشر}}

_{^{2. معرفی نویسندگان به نام جهان}}

_{^{3. ده داستان ده تجربۀ متفاوت}}

_{^{4. پاره‌نوشتارِ داستانی}}

<sub><sup>مجلهٔ فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@dastanikhu</sup></sub>

<sup>لوئیجی یکی از نویسندگان یا بهتر بگویم شخصیت‌های حقیقی دنیای دابیات داستانی است که با ایفای نقشی منحصر به فرد در این زمینه به شُهرتی جهانی و نوبل ادبیات دست یافته است. تا به شخصیت‎هایش به قبولاند که هرکسی زندگی خودش را می‌نویسد، نه آن که دنبال نویسندۀ برای آن باشد.
پیراندلو می‌گوید: «شخصیت چیست؟ _او یا آن از کجا می‌آید؟ او یا آن چه حقوقی دارد؟ در واقع، او یا آن چه نوع حیاتی دارد؟ اگر (شخصیت) داخل گیومه گذاشته شده است و معلوم نیست با ضمیر شخصی (او) یا ضمیر غیرشخصی (آن) باید از آن یا او سخن گفت‌و...».

#لوئیجی_پیراندلو در ایتالیا به دنیا آمد. در تحصیلاتش به موفقیت چشم گیری رسید.
شغل پدر را ادامه نداد. به ادبیات داستانی روی آورد و در این حرفه قلم‌فرسایی کرد. او استاد سبک‌شناسی دانشگاه رم بود.
او به دنبال چیزی بود ولی نمی‌توانست آن را پیدا کند. لوئیجی دست به قلم می‌شود و شخصیت‌های داستانش را به جان خودش می‌اندازد تا هم آنان به خواسته‌هایشان برسند و هم لوئیجی را به جایی برسانند.

لوئیجی با بی‌رحمی هر چه تمام دست به نوشتن می‌زد. تا اولین داستانش را که برای او شُهرتی جهانی می‌آورد را بنویسد، این داستان #شش_شخصیت_در_جستجوی_یک_نویسنده، نام داشت. راوی در این داستان (نمایش‌نامه) دست به‌کار می‌شود. تا شخصیت‌ها را بر علیه نویسنده بشوراند. تا حقشان را از نویسندگان ظالم بستانند.

در این نمایش‌نامه کارگردانی با بازیگران خود در حال تمرین هستند که ناگهان شش کارکتر دیگر از در ورودی سالن نمایش وارد می‌شوند، در این بین حرف‌های در رابطه با حقیقت و واقعیت رد و بدل می‌شود.
آن‌ها ادعاء دارند که نویسندۀ آن‌ها خلق کرده ولی داستانشان را ننوشته و نیمه‌کاره رها کرده است. حال آن‌ها می‌خواهند روی صحنه داستان زندگی خودشان را اجرا کنند تا بفهمانند که اگه نویسندۀ هم نباشد شخصیت‌ها می‌توانند زندگی خودشان را داشته باشند!

پیراندلو در این داستان به نوعی به مرگ مؤلف نیز اشاره می‌کند. پیراندلو با این داستان بعد از جنگ جهانی اول شناخته می‌شود. تا انگیزۀ شود برای او برای نوشتن داستان‌های دیگری که در ادامه اسامی آن‌ها را فهرست کرده‌ام.

📚 آثار:
1. همه چیز در کمال؛
2. پوشاندن برهنگان؛
3. شش شخصیت در جستجوی یک نویسنده؛
4. مرحوم ماتیا پاسکال؛
5. یکی، هیچ، صدهزار؛
6. نمازخانه کوچک؛
7. زن مطرود؛
8. هانری چهارم؛
9. مسخره مرگ و زندگی؛
10. عشق بدون دلبستگی؛
11. انتقام سگ؛
12. قواعد بازی.


داستان شش شخصیت... نقدی است به حال و روز انسان قرن بیستم که سرگشته است و به دنبال حقیقت می‌گیردد ولی توان تمیز حقیقت از واقعیت را ندارد. با این حال تصمیم می‌گیرد با زدن نقاب‌های بر چهرۀ خود برای دیگران نقش بازی کند تا آن‌ها با دیدن زندگی او تصمیم بگیرند که حقیقت کدام است؟ آنانی که کارگردانی آن‌ها را هدایت می‌کند یا آن‌هایی که آفریده شده‌اند حال باید خودشان داستان زندگی خودشان را رغم بزنند.

لوئیجی در سال 1934 توانست جایزۀ نوبل ادبیات را دریافت کند. تعدادی می‌گویند که نوبل را به دلیل نوشتن داستانِ #انتقام_سگ گرفته، تعدادی هم می‌گویند نه! به دلیل نوشتن داستان شش شخصیت... .
لوئیجی دوسال بعدِ جایزۀ نوبل، به بازیگری‌اش در این صحنۀ نمایش که نام زندگی بر آن نهاده‌اند، ادامه داد تا این که در 10 دسامبر 1936 نقشی دیگر به نام مرگ به او پشنهاد شد که چارۀ جز پذیرفتن آن نداشت.


#سعید_آقازاده
@s_mordad
مجلۀ #فرهنگِ‌ادبیاتِ‌داستانی</sup>

^@Dastanikhu

^***

^{پی دی اف رمان «شش شخصیت در جستجوی یک نویسنده» کلید کنید.}

<sup><sub>#اندر_احوالات_ویران‌آباد_سفلا
#یک‌شنبه‌های_سفرنامه
از سری روی‌دادهای ویران‌آبادِ سُفلا (۳)
نویسنده: #رضا_جمالی_ف.

«کِی پرِ کاهی بماند در میانِ بادها؟! هَعن؟!»

چون بیش در این مملکتِ تازه‌شده گردیدم، دانستم «دروغ» زینت‌المجالسِ این مملکت است؛ به‌گونه‌ای که بی‌دروغ سنگ به روی سنگ نخواهد ماند. چنین بیان دارم که در این مملکت با پدیده‌هایی مواجه می‌گردیم که در چشمِ مردم می‌نگرند و دروغ می‌گویند. قضا را ناقدانِ دروغ‌گویان نیز، خود، دروغ‌گویند. بزرگ‌ترین دروغ در این مملکت، نامِ مملکت است یعنی «جمهوریِ دینیِ ویران‌آباد که از سه واژه تشکیل شده است (نه یک کلمه کم نه یک کلمه بیش).

«حکومت‌های جمهوری» حکومت‌های دموکرات و سلطنتی و مستبد را در برمی‌گیرد اما در یک نقطه یعنی انتخابِ سرانِ حکومت توسطِ مردم مشترکند. در ویران‌آباد اما شخصِ دویم به پایینِ مملکت را مردم برمی‌گزینند نه ‌شخصِ یکم را. این مملکت به‌صورت موروثی مانندِ انگلستانِ خبیث اداره می‌شود. انتخاباتِ عمومی نیز در آن برگزار می‌گردد که بیش‌تر جنبهٔ تزئینی و نمایشی دارد. مدیران صداوسیما و قوهٔ قضائیه و فرماندهان نظامی که توسطِ اجل‌الاکرم، آفتابِ عالم‌تاب، علیاحضرت همایونی، پادشاه (دامة برکاته) انتخاب می‌گردند. دیگر رؤسا و صاحب‌مناصب را مردم در رأی‌دهی برمی‌گزینند که آن نیز نوعی شوخی با مردم است برای بالابردن سرانهٔ شادی مملکت و درآمدزاییِ همگانی. یعنی مردمِ ویران‌آباد هر چند سال یک بار به صحنه می‌روند تا بتوانند در صفوفِ منظمی گل بگویند و گل بشنفند و آرای‌شان را به مناسب‌ترین قیمت بفروشند و ثروت‌مند شوند! چراکه از سویی شخص همایونی که چنین تدبیری را برای چرخشِ چرخِ زندگیِ مردم اندیشیده است، صلاحیتِ رئیس‌جمهوری را بر تأییدِ «شورای حراست» گذاشته است که نیمی از آن شورا را خود مستقیماً منصوب کرده است و نیمِ دیگر را که حقوق‌دانان‌اند، مدیر قوهٔ قضائیه [که توسط شخص همایونی منصوب گشته است] برمی‌گزیند. با این‌حال در نهایت نیز حکمِ تنفیذِ آنان را خودِ اجل‌الاکرم شخصِ همایونی، پادشاهِ مملکتِ ویران‌آبادِ سفلا عنایت می‌کند (دامة برکاته). تأییدِ انتخاباتِ «مجلسِ نخبگان» نیز بدین‌سان است که باید در ابتدا کاندیداها از زیرِ تیغِ شورای حراست به‌سلامت گذر کنند تا همین‌ها صلاحیتِ پادشاه را تأیید کنند! یک نفر بود خود می‌گفت و خود می‌خندید و خود، خود را هنرمند می‌پنداشت!

دینی‌بودگی آن نیز زمانی‌که مورد مداقّه قرار گیرد، مسائلی برمی‌انگیزد از این‌دست که «دین از نظرگاه چه کسی؟» یعنی وقتی می‌پرسی «کدام دین؟ و دین از نظرگاهِ پدر-فراپونت یا پدر-زوسیما یا کشیشِ جوانِ آبدورسکی؟ کدام مد نظر است؟»، پاسخ‌شان این است که «راه یکی‌است و آن هم همانی‌است که نزدِ ماست.»!

دستِ دروغِ واژهٔ «ویران‌آباد» نیز آن‌جا رو می‌گردد که می‌نگری و مشاهده می‌کنی ویران‌آبادی‌ها چیزی از خود ندارند و زبان و دین و فرهنگ و آیین و مناسکِ خود را از صدقه‌سریِ کشورِ کناریِ خود دارند - که فِرتی آمدند و کندند و سوختند و کشتند و بردند و رفتند!
این واژهٔ ویران‌آباد هم‌چنین متشکل از دو واژهٔ متضاد و پارادخش ‌است که این ویران، آباد بادا! آمین!

مجلهٔ تلگرامیِ
#فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@Dastanikhu</sub></sup>

_{^{دانلود رمان پدران و پسران از ایوان تورگینیف««« کلید کنید.}}

_{1. نمایش‌نامه فاوست، از گوته؛ «««« کلید کنید.}

_{2. رمان رنج‌های ورتر جوان، از گوته؛«««« کلید کنید.}

_{^{⚫️در گذشت #عزت‌الله_انتظامی
را به همهٔ مردم ایران و جامعهٔ فرهنگ و هنر و سینما تسلیت عرض می‌کنیم و برای این مرد بزرگ که همه‌ی‌مان به نوعی با بازی بی‌نظیرش خاطره‌ها در ذهن‌مان داریم، طلب مغفرت خواهانیم.
روحش مینوی باد
***
سکانس معروف تک گویی عزت‌الله انتظامی در فیلم حاجی واشنگتن به نویسندگی و کارگردانی #علی_حاتمی...👇}}

_{^{https://t.me/Dastanikhu/1823}}

_{^{تنهایی پر هیاهو <<< روی نام کتاب کلید کنید تا رایگان کتاب را دریافت کنید.}}