<sub><sup>#اساطیر_بین‌النهرین

بعد از اتمام اساطیر هند قصد است در بخش های آینده  به اساطیر بین النهرین بپردازم

بین النهرین سرزمین کهن سالی که شمال آن را آشور و جنوب آن را بابل تشکیل میداد، هنوز هم برای عده ی زیادی قلمروی ناشناخته است.
اسطوره هایی که در زیر آمده، روایت خدایان و مردم بین النهرین است، و رفتار اغلب آنها خوب یا بد به گونه ای است که برای مخاطبانش یقینا آشنا بوده است. هیجان انگیزترین و غیرمنتظره ترین بخش های این اسطوره ها در مکان هایی اتفاق می افتند که میتوانسته است غیر عادی باشد، اما آن قدر واقعی هست که توجه را به خود جلب کند:در جنگل ها، دریاها و کوه ها. جریان وقایع کند است و غالبا در جریان یک رویا یا هشدار پیشاپیش خبر داده می شود.اسطوره های بین النهرین از الواح گلی برای ما باقی مانده است. الواح گلی که به دست ما رسیده از داستان ها و ماجراهای خدایان و قهرمانان بزرگی می گویند که چهره های نیمه خدایی دارند.

اساطیر  بین النهرین:

➖خدایان بین النهرین
➖آفرینش در اساطیر بابل
➖حماسه گیل گمش
➖نزول ایشتر به جهان زیرین
➖اسطوره اتانا
➖اسطوره انزو
➖اسطوره آداپا
➖نرگل و ارشکیگل
➖ئوت نه پیش تیم و توفان بزرگ


خدایان بین النهرین
#اِآ:
(انکی سومری) فرمانروای اپسو، قلمرو آب شیرین زیرزمین بود. وی منشا کلیهٔ دانش های جادویی مقدس بود.

#مردوک:
فرزند اِآ بود. در دوران کاسیان به ریاست خدایان بابل ارتقا یافت.مرکز پرستش وی بابل بود. #نبو پسر #مردوک حامی کاتبان و خدای خرد بود.

#سین:
خدای ماه بود. وی بر گذر ماه ها فرمانروایی می‌کرد. نماد او هلال ماه بود.

#شمش:
خدای خورشید بود.در زمین و آسمان به عنوان داور معروف بود.وی خدایی بود که آسمان را هر روز از افق شرق تا غرب در می نوردید و حتی در جهان زیرین سفری چون سفر در جهان مرئی داشت.

#ارشکیگل:
ملکهٔ جهان زیرین بود. #نمتر وزیر او بود،خدای خوفناک طاعون که می توانست شصت بیماری را رها کند.

#ایشتر:
(اینانای سومری)
الهه ی عشق، جذابیت جنسی و جنگ بود.

#ال‌لیل:
پسر اِنو بود. لوح تقدیر که سرنوشت انسان ها و خدایان به وسیلهٔ آن رقم زده می شد به او تعلق داشت.

#نعیمه_زنگنه
@zangenehN

مجلهٔ تلگرامی #فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@Dastanikhu</sup></sub>

<sub><sup>داستان رقص #شیوا فقط در
منابع جنوب هند به چشم می خورد. کتاب‌ها و منابع هند شمالی، شیوا را به عنوان دشمن رقص معرفی می کنند.


چند راهب در حال تمرین اعمال زاهدانه و به دور از درک عظمت شیوا بودند. شیوا به آنجا رفت تا به آنان درسی بیاموزد، لذا خود را به شکل گدایی ژنده پوش در آورد در حالی که جمجمه ای به عنوان کاسه ی گدایی در دست داشت. وی همسران راهبان را اغوا نمود. 

راهبان خشمگین ببری آفریدند که شیوا پوست آن را برای جامه ی خود برداشت؛ یک گوی آتشین پرتاب کردند که شیوا آن را به دست می گرفت و سرانجام، یک دیو کوچک فرستادند که شیوا آن را گرفت و بر روی سر آن پای می کوبید. هنگامی که دیو شروع به تقلا کرد شیوا بر روی او رقصید و به هنگام رقص شیوا جهان به تکان درآمد و به سوی هرج و مرج آغازین چرخش کرد.
راهبان، ترسان و وحشت زده از شیوا  درخواست کردند که رقص خود را متوقف سازد و شیوا موافقت کرد که رقص خود را تا رستاخیز یعنی آن هنگام که رقص، به مفهوم رقص مرگ جهان باشد، به تأخیر بیندازد

#نعیمه_زنگنه
@zangenehN

مجلهٔ تلگرامی #فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@Dastanikhu</sup></sub>

<sup><sub>‍

#مهابهاراته و #رامایانا ما‌‌وای بسیاری از داستان ها و افسانه های عاشقانه است.
داستان های عاشقانه ی اساطیر هند دربرگیرنده ی مفهوم عشق و لذت جسمانی است که  تا به امروز  به هیچ وجه  در برانگیختن احساسات خواننده شکست نخورده است.

پیش  از روایت داستان عشق حکیم #ویشوامیترا  و #مناکا به  معرفی ایزد  
#کاماد‌ِوا (kamadeva) می پردازیم
 وی ایزد عشق جسمانی در اساطیر هند است ایزدی که  امیال جسمانی  را در انسان برمی انگیزد.
وی در سیمای جوانی با پوستی قرمز یا سبز تصویر می شود که با زیور آلات و گل خود را آراسته و 
سوار بر طوطی است.


 داستان عشق ویشوامیترا به یک پری به نام  مناکا:
ویشوامیترا یکی از مورد احترام ترین حکیمان  در هند باستان  بود که با اعمالش  وحشت خدایان را برانگیخته بود.وی از طریق مدیتیشن در حال ساخت بهشتی جدید بود.
#ایندرا که از قدرت وی به شدت هراس داشت مکارا یکی از زیباترین پریان را از آسمان به زمین فرستاد تا ویشوامیترا را اغوا کند و در مدیتیشن او اخلال به وجود بیاورد.

مناکا با موفقیت توانست احساس و علاقه ی وی را به خود برانگیزد  زیرا ویشوامیترا با نگاه کردن به او غرق زیبایش و  سرانجام عاشقش شد.

اما   نقشه‌ی خدایان  طبق انتظارشان  پیش نرفت و  مکارا  ناخواسته عاشق ویشوامیترا شد و با هم ازدواج کرده و  صاحب فرزندی شدند.

زندگی آن دو بسیار خوب بود تا زمانی که ویشوامیترا فهمید توسط ایندرا فریب خورده و به شدت خشمگین شد و مکارا را نفرین کرد که تا ابد از او دور بماند و سرانجام مکارا با اندوهی بزرگ مجبور به ترک عشقش و نوزادش شد

#نعیمه_زنگنه
@zangenehN

مجلهٔ تلگرامی #فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@Dastanikhu</sub></sup>

<sub><sup>#اندر_احوالات_ویران‌آباد_سفلا
#یک‌شنبه‌های_سفرنامه
از سری روی‌دادهای ویران‌آبادِ سُفلا (۵)
نویسنده: #رضا_جمالی_ف.



در این مملکت همه‌چیزندانستن پلید است و پرسیدن خطا. همه‌چیزدانستن عزیز است و نپرسیدن صواب. از عوام‌الناس گرفته تا خواص‌الناس‌شان بر این باورند که همه‌چیز را خودشان دانند و خودشان هم که الحمدُ-وَالمنة از مادر زاده شده‌اند!
روحانیون‌شان در هر مسئله‌ای خود را صاحب‌نظر و رای‌دار می‌دانند. حتا درمورد طنز فلان بانو در فلان شبکهٔ تلویزیونی نیز نظر می‌دهند. از این گذشته، درمورد طبابت و بصل‌النخاع نیز خود را صاحب‌نظر می‌دانند وَ بصل‌النخاع‌شویی نیز می‌کنند! مُحال است از یک شهرند سؤالی دربارهٔ  ارتباطِ بادِ تیز و شقیقه پرسیده شود و او این‌دو را به هم ربط ندهد و خواص ارتباط‌شان را یکی پس از دیگری برنشمارد! محال است معلم کتاب مقدس‌شان دانسته‌هایش را درمورد هم‌جنس‌گرایی به‌طور عملی و صددرصد تضمینی به رخ نکشد! یا معلم پرورشی‌شان جماع مقعدی را به‌صورت عملی و کاملاً تضمینی از اوان کودکی به دانش‌آموزانش نیاموزد! محال است دست سئالِ سؤالی که به سوی شخصی دراز گشته است، خالی بازگردد - اگرچه پر از خالی باشد، باید پر باشد!

مجلهٔ #فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@Dastanikhu</sup></sub>

<sub><sup>وجهی دیگر از نگرش سنتی بر زبان، همانا تصوری مکانیکی از کارکردهای واژگان زبان و به‌کارگیری پایاپای کلمه است. نگرش سنتی، نظامی‌وار، برای هر واژه شرح وظیفه‌ای خاص و دلالتی معین و انعطاف‌ناپذیر مشخص می‌کند.

چنان‌که مثلاً طبق دستور فلان کلمه را حتماً فلان حرف اضافه باید باشد و صفت‌ها، قلعه‌ای نفوذناپذیر دارند و کسی حق ندارد بر آنان چیزی بیفزاید؛ هم‌چنان که قیدها، یا فلان فعل را بی‌تخطی فلان پیشوند و...

اگر این نوع نگرش، در زمان تکامل اولیهٔ زبان پدید می‌آمد، اینک شمار جمله‌های هر زبانی بسیار اندک می‌بود. هیچ واژه‌ای سایه‌ای نمی‌داشت و اصلاً مَجاز وارد حوزهٔ زبان نمی‌گشت.
برای اثبات این‌که زبان را نمی‌توان در قابی فلزی خشک کرد، کافی‌است به یک فرهنگ لغت نگاه کنیم و مدلول‌های (معناهای) متعدد و گاه متضادی را که در زمان برای واژه پدید آمده‌اند بخوانیم.

#شهریار_مندنی‌پور، ارواح شهرزاد، بخش آواز بر تلِ برج بابل، دستور زبان شهرزاد

مجلهٔ #فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@dastanikhu</sup></sub>

<sup><sub>یکی از امراض این مملکت «سر در تنبانِ دیگران کُنی» است‌ که چندان بیش از وَبا در مردمانِ ویران‌آباد افتاده است چونان‌که آدمی هلاک شود و از چار آدم یکی بیش نمانَد. این مرض بدواً سیه‌دلی بار می‌آورد و سیه‌دلی، خود، شامه را برای بوییدنِ سوراخِ ماتحتِ اکثرالناس، قوی و مایل می‌کند وَ تا از ته‌وتوی دیگران کاشف به عمل نیاورند، سر را در تنبان دیگری فرو نمی‌کنند. این مرضِ مسری، به بیماریِ زامبی‌طوریِ ممالکِ بعید می‌ماند - اگرچه تفاوتی دارند که پس‌تر بیان خواهم نمود.

بدین‌سان است که اگر سرِ مبتلا‌‌‌‌-ٔبهِ این مرض، در تنبانِ مبارک فردی فرو رود، آن فردِ سالم نیز مبتلا می‌گردد و از کمر خم می‌شود تا سر مبارک خود را در تنبان مبارک دیگری کند. و آن دیگری الیٰ غیرالنهایه.

و اما تفاوت آن با بیماری زامبیِ ممالک بعید در دو چیز است: یکی این‌که این بیماری در وضعیت حادّ خود، چند سر بر گردن آدمی‌زاده می‌رویاند تا هم‌زمان در تنبان‌های بسیاری فرو کند و این به‌طور تساعدی رو به فزونی می‌گیرد. دیگر این‌که زامبی‌ها را باید از مغزِ مریض‌شان ساقط کرد اما این بیماری با تزکیه که بسیار دشوار است وَ نیز به طریقی دیگر قابل رفع است. برای رفع این‌ها باید آن‌قدر میوهٔ کیوی خورد آن‌قدر کیوی خورد تا شُل شود و چنان تگری‌ای زد که تا عمر دارند هوس تنبان آدم نکنند!

مجلهٔ تلگرامیِ
#فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@Dastanikhu</sub></sup>

<sup><sub>‍کالکی:
دهمین تجلی #ویشنو #کالکی است
عقیده بر این است که قبل از پایان جهان انسان ها تنها از ماهی و شیر تغذیه می کنند.
هیچ گاوی روی زمین باقی نمی ماند. انسان ها باهم نزاع می کنند. هیچ کس روزه نمی گیرد و آیین ها را انجام نمیدهد.

هیچ معبدی روی زمین باقی نمی ماند . در پایان جهان تعداد موجودات زنده تقلیل می یابد.

روشنایی ستاره ها کم می شود و گرمای زمین افزایش می یابد. در این زمان است که  آواتار ویشنو  به نام  کالکی ظهور  می‌کند.
ارباب کالکی در روستای #سامبهال در #مرادآباد به دنیا می آید.او بسیار قدرتمند و شجاع است.


 او سوار بر اسب سفید ظاهر می‌شود درحالی‌که شمشیر برهنه درخشانی به‌صورت ستاره دنباله‌دار در دست دارد و شریران  را تماماً هلاک می‌سازد و خلقت را از نو تجدید و پاکی را رجعت خواهد داد.

#نعیمه_زنگنه
@zangenehN

مجلهٔ تلگرامی #فرهنگ‌ادبیات‌داستانی👇

@Dastanikhu</sub></sup>